6 2 13 : เต้นไปตามจังหวะของความทรงจำ
คอนเสิร์ต 6 2 13 (2013, Atime Showbiz, A++++++)
อาร์เอสคือตัวเราในตอนประถม แกรมมี่คือตัวเราช่วงมัธยมและหลังจากนั้น...
เอาจริงๆ ตอนที่อัลบั้ม 6 2 12 รุ่งเรือง และเหล่าศิลปินทั้ง 5 คน + 1 กลุ่ม กำลังดังสุดๆ นั้นเรายังโตไม่ทันกรี๊ดหรอก ความทรงจำเดียวที่มีอยู่คือตอนป.3 ชอบยูเอชทีมาก ในงานวันรื่นเริงที่โรงเรียน รุ่นพี่มัธยมที่เป็นทอมเต้น "ผ่านการฆ่าเชื้อบรรจุเอาไว้อยู่ในกล่อง" กันให้เอิกเกริก ตอนนั้นขนจั๊กกะแร้ยังไม่ทันขึ้นจะให้มีอารมณ์ทางเพศกับนักร้องดาราก็คงไม่ใช่ รู้แต่ว่ากลับบ้านมาต้องเปิดเทปยูเอชทีฟังและร้องตาม จนกระทั่งพ่อทำเทปหาย ก็โกรธพ่อมากจนพ่อต้องซื้อมาคืนให้ พอเริ่มเป็นสาวก็ดันถูกใจนักร้องค่ายลาดพร้าวมากกว่า แต่ทุกเพลงของฝั่งอโศกอิฉันก็ร้องได้หมด เป็นติ่งทั้งสองค่าย แต่เทใจเป็นอาร์เอสสตาร์คลับมากกว่านิดนึง
แต่พอโตขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นว่าเนื้อหาเพลงและการปรากฏอยู่ของศิลปินแกรมมี่จะเข้าที่เข้าทางกับชีวิตเรามากกว่า ละครเอ็กแซ็กท์สำหรับสมัยนั้นถือว่าเป็นละครน้ำดีมาก ซึ่งมันก็เป็นนักร้องแกรมมี่เนี่ยแหละที่มาร้องมั่งเล่นมั่ง ก็เลยเริ่มผูกพัน และกลายเป็นว่าตัวเราในตอนนั้นโตมากับ นัท มอส ซาซ่า นิโคล เจสัน ทาทา มาช่า (เอ่อ คนสุดท้ายไม่น่าใช่)
กลับมาที่คอนเสิร์ต 6 2 13 มันอารมณ์เดียวกับคอนฯ Raptor ครั้งแรกที่จัดพารากอนเลย คือมันโหยหา ต้องการ คาดหวัง และก็ค่อนข้างจะอิ่มมากเมื่อดูจบ อาจจะด้วยฮอลล์ที่ไม่ใหญ่มาก และเวทีคราวนี้ก็ออกแบบมาเอาใจบัตรราคาถูกเฉยเลย ถือว่าเป็นการซื้อบัตรพันห้าที่คุ้มที่สุดตั้งแต่เคยซื้อมา 555
เปิดตัวด้วยเพลงจากอัลบั้ม 6 2 12 ที่เราว่าความฮิตมันสู้เพลงในอัลบั้มเดี่ยวของแต่ละคนไม่ได้ แต่แค่ตรงนั้นก็เต้นเป็นบ้าไปหนึ่งดอกแล้ว จากนั้นก็ต่อด้วยโชว์ของแต่ละคนเดี่ยวๆ เรียงกันไปเลย ตั้งแต่
นัท - นางขุดหีบเพลงช้าของนางมาร้องแบบไม่เกรงใจเพื่อนกูที่เพิ่งอกหักเลย ดีใจมากที่ได้ฟัง "ขอโทษที่กวนใจเธอ" เพราะตอนม.ปลายนี่เวรี่อิน แต่"ร้กไม่ช่วยอะไร" มันหลุดไปหน่อย ทั้งที่ยังเหลือเพลงฮิตในวันวานของนางอีกเพียบที่ไม่ได้ร้อง อย่างของขวัญวันปวดใจ, ผู้ชายคนนั้นฉันให้เธอ หรือเพลงเร็วอย่าง ปราศจากน้ำตาล ที่ตั้งใจจะมาเต้นมาก ... นัทเป็นคนเดียวที่เรารู้สึกเหมือนดูคอนเสิร์ตโลกดนตรี หรือ MBK Hall อยู่ เพราะด้วยวิธีการพูด คำพูด ท่าทาง มันเชย เชย และเชยมาก แต่ก็ดี เพราะในคอนฯ นี้ มีคนที่พร้อมจะแย่งกันพูดอยู่เยอะมากเกินไปแล้ว
ยูเอชที - กรี๊ดปอดแตกไปเลยให้บอยแบนด์ในดวงใจหนู แม้ว่าจะไม่มีพี่ไก่ แต่แค่นี้ก็ฟินมากเหลือเกินแล้ว เสียดายที่ร้องเพลงน้อยไปหน่อย เพลงช้าๆ ที่อยากฟังอย่าง "ที่ว่างของเธอ", "เพื่อนเก่า", "ใจละลาย" ก็ไม่ได้ฟัง ส่วนเรื่องความเจื่อนก็มีอยู่บ้าง เพราะทุกคนพูดไม่เก่งเท่าไหร่ ต้องขอบคุณที่มีเอกกี้อยู่ตรงนั้น แม้มันจะกลายเป็นเวทีของนางไปเลยก็ตาม
ส่วนตอนที่น้ำตาซึม ภาพอดีตแว๊บว๊าบกลับมาที่สุด ก็ตอนที่ทั้งฮอลล์ร่วมใจกันชูป้ายให้ UHT นี่แหละ เคยร้องไห้ให้กับโปรเจ็คต์แบบนี้มาแล้วตอนคอนฯ แร็พเตอร์ ตอนนั้นร้องเพราะคิดถึงตัวเองในตอนนั้น แต่สำหรับครั้งนี้ ร้องไห้เพราะคิดถึงศิลปินที่อยู่ตรงหน้าจริงๆ เราผูกพันกับวงนี้มาก ได้แรงบันดาลใจแบบติ่งๆ หลายอย่างจากวงนี้ แค่ได้เห็นพวกพี่ๆ กลับมารวมกันได้ขนาดนี้ ในอายุเท่านี้ ก็ดีเท่าไหร่แล้ว
มอส - พี่มอสนี่ไม่คิดถึงเท่าไหร่เพราะเห็นหน้าออกบ่อย (คล้ายๆ ที่รู้สึกกับเจมส์ และลิฟท์ออย) ส่วนเพลงของพี่มอสพวก ด้วยรักและปลาทู, เชื่อเถอะครับ นี่ก็ได้ยินโคตรบ่อยบนเวทีเดอะสตาร์ ส่วนเพลงอื่นๆ ก็เต้นตายไม่แพ้ที่เคยเต้นกลางสนามตอนอยู่ประถมเลย ชอบการไสโรลเลอร์เบลดขึ้นมา และล้มด้วย มันเรียลดี 5555
ทาทา - นางดีหมดแหละ แต่ข้องใจเล็กน้อยว่าทำไมถึงเอา ดูมดูม และ อาโบเดเบ มาร้อง ทั้งๆ ที่เพลงดีในสมัยนั้นของนางมีอยู่เยอะมาก
คริสติน่า - แม่ติ๊เป๊ะ หน้าตึง แสดงอารมณ์ไม่ค่อยได้เท่าไหร่เพราะหน้าตึงมาก แต่เพลงแม่แต่ละเพลงที่เลือกมานี่ถือว่าลงตัวสุดๆ พอๆ กับของพี่เจ ทำเพื่อนสาวหนูเต้นตาย สวัสดีค่ะคุณแม่
เจ - พี่เจแกมาสายเอนเตอร์เทนสุดๆ ให้กูยกมืออยู่นั่นแหละ ภาคดนตรีก็แข็งแรงขึงขังมาก ความดีมันอยู่ตรงที่พี่เจแกมาเปิดตัวตรงสแตนด์พันห้า ให้พวกยาจกผู้อดอยากได้สูดดมกลิ่นเซเลป บอกแล้วว่าคอนนี้เอาใจคนจนจริงๆ ส่วนเพลงของพี่เจที่เลือกมานั้นดีมากพอๆ กับเพลงป้าติ๊ ให้กูหยุดเต้นบ้างเหอะ
และเมื่อจบทั้งหมด วิชวลบนเวทีก็ขึ้นมาดื้อๆ เลยว่า ต่อไปจะเป็นการเต้นแบบนัน-สต๊อป พวกเอ็งพร้อมกันมั้ย พร้อมล่ะซี เอ้า 3 - 2 -1 เริ่ม อีสัสสสสส!!! กูเหนื่อยมากกกกก เต้นมาตั้งแต่เริ่ม ตอนเพลงช้าก็ร้องจนเสียงหาย แถมอีช่วงเต้นป่าแตกนี่ก็เอาเพลงที่กั๊กไว้ไม่ร้องในช่วงแยก มารวมไว้หมด ทีนี้เพลงพีคๆ อย่างแมลงเนี่ยพละกำลังของคนดูก็แผ่วอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็พยายามฝืนร่างเต้นให้คุ้มกับที่เขาเลือกเพลงมาให้ เต้นไปก็ดูนาฬิกาไปว่ามึงจะเลิกพร้อมผับปิดเลยหรืออย่างไร สุดท้ายก็จบจริงๆ ที่เวลาห้าทุ่มครึ่ง สิริรวมเวลาคอนเสิร์ต สามชั่วโมงครึ่ง ... วันหลังเขียนไว้ตอนจองเลยว่าให้เตรียมร่างกายมาด้วย และถ้าให้กูเอาน้ำเข้าไปได้จะเป็นพระคุณมาก นักบอลแม่งเตะกันชั่วโมงครึ่งมีพักกินน้ำ เป็นคนดูคอนเสิร์ตเต้นไปสามชั่วโมงไม่ได้กินอะไรเลยจ้ะ ลมจะใส่เอา
สรุปว่าอิฉันมีความสุขมาก จากศิลปินก็ส่วนหนึ่ง จากความทรงจำก็ส่วนหนึ่ง และจากเพื่อนที่ไปดูด้วยกันก็อีกส่วนหนึ่ง ความฝันที่จะได้ดูยูเอชทีเล่นคอนเสิร์ตสดๆ เป็นจริงเข้าให้แล้ว ขอบคุณพี่ฉอดมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
0 comments: