มองมองมีม่านหมอก
ข้างนอกก็ครึ้มเหงา
ลมหนาวพัดผ่านเรา
คงเข้าสู่เหมันต์
หมดแล้วสินะฝน
หยาดหล่นทุกค่ำวัน
เปียกปอนจนป่วนปั่น
เป็นอันไม่สบาย
สวัสดีความหนาว
แดดเช้าจะมาสาย
เย็นย่ำก็ค่ำไว
หนาวหน่ายจนคร้านครัน
ฤดูมีลับเลื่อน
วันเดือนเคลื่อนผ่านผัน
มา…อยู่…และจากกัน
สั่งนั้นโลกสอนเรา
แด่ความหนาวที่มาเยือน
- ฉัน -
30/11/2012
แดดเช้าแยงตาเรา
พอบ่ายเข้าเราเฝ้าฝน
มองเมฆมามืดมน
ใจจนจะเดินทาง
.
ฮึ่ม...ฮึ่ม มันร้องลั่น
ขู่กันแล้วทำกร่าง
ฟ้าแล่บเห็นเป็นทาง
ปล่อยวางเพราะจนใจ
.
ค่ำคืนคงชื้นแฉะ
เปาะแปะหล่นเป็นสาย
ลมเย็นให้พักกาย
เช้าใหม่...แดดแยงตา
แด่สัปดาห์แห่งพายุ
17.09.2012
-ฉัน-
1.
ฉันเป็นกระจกบานใส
เด็กหญิงผมเปียมองที่ฉันแล้วยิ้มให้
เธอถามฉันว่า
"ดวงตาของฉันสวยไหม"
.
ฉันตอบเธอด้วยดวงตาของเธอ
2.
ฉันเป็นกระจกบานใส
ชายหนุ่มขายาวนุ่งกางเกงตัวใหม่
เขาถามฉันว่า
"กางเกงใส่พอดีไหม"
.
ฉันตอบเขาด้วยกางเกงของเขา
3.
ฉันเป็นกระจกบานใส
หญิงสาวสวยมองที่ฉันแล้วร้องไห้
เธอถามฉันว่า
"เขาคนนั้นยังรักเธออยู่ไหม"
.
ฉันตอบเธอด้วยหยดน้ำตาของเธอ
4.
ฉันเป็นกระจกบานใส
ผู้คนมากมายเข้ามาทักทายแล้วจากไป
ฉันแค่มองเห็นพวกเขา - แต่ไม่เคยจดจำไว้
ความจริงสำหรับฉัน คือภาพข้างหน้าที่กำลังเคลื่อนไหว
ผ่านมา...และผ่านไป
ฉันถามฉันว่า
"ฉันเป็นใคร"
.
ฉันเป็นกระจกบานใส
(ฉัน)
09/11/10 23.09 น.
ปล. บล็อกนี้เขียนเอาไว้นานมาก โพสต์เอาไว้ที่ note ในเฟซบุ๊ก วันนี้กลับไปอ่านอีกครั้ง ยังชอบมันเหมือนเดิม เลยเอามาเก็บไว้ที่นี่อีกที่ :)
