JP14 EP.3: Ame - ฝน
3.雨
AME ฝน
ฟู่วววววววววววววววววววววววววววววววว....
ลมค่ะ ลมล้วนๆ เลยที่กระแทกหน้า เป็นลมที่มาพร้อมกับฝนห่าใหญ่ ซัดกันนัวอยู่ที่หน้าสถานี JR Nagahama นิดนกผู้ซึ่งไม่ได้เตรียมใจมาเจอฝน และไม่ได้แต่งกายมาเพื่อรองรับลมหนาวขนาดนี้ยืนปากสั่นอยู่ที่ทางออกสถานีนั่นเลยค่ะ ชิบหายแล้ว จะไปยังไงวะเนี่ย อ้ะ งั้นไม่ไปแม่งละ
อย่าเพิ่งถอดใจสิโว้ย!
โชคดีที่ตรงสถานีมี Tourist Information Center อยู่ในระยะที่เดินไปถึงได้โดยไม่เปียก เราจึงเข้าไปพักใจในนั้นก่อน และเพื่อไม่ให้เสียเที่ยว เลยเดินชมแผนที่ หยิบโบรชัวร์มาดูซะหน่อย ซึ่งแน่นอนว่า ภาษาญี่ปุ่นล้วนเลยค่ะ มองไปรอบตัวก็เจอแต่คุณลุง คุณป้า ชาวญี่ปุ่นที่มาเที่ยวต่างเมือง คุยกันโฉงเฉง อีนิดฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง รู้สึกว่าอยู่เฉยไม่ได้แล้ว จึงเข้าไปถามคุณลุงเจ้าหน้าที่คนนึง เตรียมตัวไว้ก่อน เผื่อฝนหยุดจะได้รู้เลยว่าไปทางไหน
คุณลุงเจ้าหน้าที่ สมมติว่าชื่อ ลุงเคนอิจิ (มีชื่อเท่กว่านี้มั้ยวะ) ท่าทางอายุเลขหกเลขเจ็ดนำหน้าได้ แตู่แกแข็งแรงดีอยู่ เราเข้าไปถามแกถึงที่ที่เราจะไป แกก็คงพอรู้ว่าสื่อสารกับอีนี่ไม่ได้ง่ายแน่ๆ วิธีการบอกทางให้เราจึงเป็นการพาเดินไป แล้วบอกทิศทางด้วยภาษากาย แบบเดินลงบันไดแกก็ทำท่าเดินลงให้ดูอย่างนั้นเลย นี่ถ้าฝนไม่ตก และถ้าแกพาเราขี่คอไปได้แกคงทำแล้ว
(จะขอหมายเหตุเอาไว้จากตรงนี้ไปเลยว่า โดยส่วนใหญ่แล้วพนิตชนกจะจู่โจมคู่ต่อสู้เป็นภาษาญี่ปุ่นแบบงูๆ ปลาๆ ตามที่เคยได้เรียน และดูซีรีส์มา ซึ่งมันไม่ถูกหรอก แต่อยากพูด และสิ่งที่เกิดตามมาคือ คู่ต่อสู้จะรู้สึกอุ่นใจว่าอีนี่พูดญี่ปุ่นได้ จึงซัดภาษาแม่มาให้อย่างเต็มรัก พูดมาร้อยคำ เรารู้เรื่องไปเจ็ดคำถ้วน จึงเกิดอาการใบ้แดก อีกฝ่ายก็คงงงว่า อ้าวอีอ้วน แล้วเมื่อกี๊ทำเก๋พูดภาษาข้า ชาตินี้จะเข้าใจกันมั้ย)
เมื่อได้ข้อมูลอย่างดีมาจากลุงเคนอิจิ ก็คำนับแกไปสามที และนั่งรอให้ฝนซาลงอีกซักหน่อย พอเห็นแดดเริ่มออก (แต่ฝนยังไม่หยุดนะ) ก็ตัดสินใจเดินฝ่าฝนแม่งไปทั้งอย่างนั้นแหละ เพราะคนอื่นๆ เค้าก็เดินไปกันหมดแล้ว เสื้อเรามีฮู้ด จะกลัวอะไร
ค่ะ หนาวชิบหาย...
เราเดินตรงไปที่ปราสาท Nagahama จากการอ่านหนังสือมา คือถ้ามาเที่ยวญี่ปุ่นแล้วคิดอะไรไม่ออกว่าจะไปไหน ก็ไปปราสาทนี่แหละพื้นฐานที่สุดแล้ว พนิตชนกจึงทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวมาตรฐานเที่ยวชมปราสาทท่ามกลางสายฝน ระหว่างทางเดินเข้าปราสาทเราจะต้องผ่านสวนอะไรซักอย่างก่อน ซึ่งแค่ตรงอีสวนนี่ เราก็สตันไปแล้ว สวยมาก...
ถ่ายรูปอยู่ตรงสวนนั้นอยู่นานมากกว่าจะเดินขึ้นไปถึงปราสาท ขอบคุณกล้องจอมอึดของเรามากที่ไม่งอแงแม้เปียกฝน พอขึ้นไปถึงปราสาท ถ่ายรูปไปหนึ่งแชะ แล้วรู้สึกไม่อิน ก็เลยโบกมืออำลา แล้วไปเดินสำรวจรอบปราสาทต่อ จนไปเจอทะเลสาป เข้าใจว่าคือทะเลสาปบิวะที่กว้างใหญ่ไพศาลนี่แหละ จึงไปดื่มด่ำ นานจนรู้สึกว่าเสื้อแฉะ (ก็แน่สิ ฝนมันตกอยู่โว้ย) เลยตัดสินใจเดินกลับดีกว่า สำหรับตรงนี้ แค่นี้น่าจะพอแล้ว
พอเราเดินออกจากบริเวณปราสาท ฝนก็หยุดตก แดดสีส้มจัดก็สาดลงมาอาบพื้น หมดเวลาฝนก็หมดเวลาเที่ยวของเราพอดี ทั้งที่จริงๆ แพลนเอาไว้ว่าจะไปดูสวน Keiunkan, Nagahama Railway Square และ Kurokabe Square กลายเป็นว่าชวดหมด หมดเวลา เพราะเดี๋ยวต้องไปต่ออีกเมืองตามที่ตั้งใจเอาไว้ เลยได้แค่เดินท่อมๆ ด้อมมองรอบเมืองอย่างคร่าว และโบกมือลา Nagahama มุ่งหน้าสู่ฮิโคเนะ เมืองที่ตั้งใจไว้แต่แรกว่าจะต้องมา และต้องเป็นวันนี้ด้วย เพราะที่ฮิโคเนะวันนี้จะมีขบวนพาเหรด
แล้วเดี๋ยวจะมาเล่าต่อ...
0 comments: